Hit the road Jack!

Ons avontuur ging vanaf Dalat verder de binnenlanden in. Via een Easyrider, wat inhoudt dat je een gids/vertaler en vooral motorrijder inhuurt om je van alles te laten zien. Roger zijn wens was om wel zelf te rijden en zo ging ik achterop bij onze Tommy (zijn Westerse naam). 

Wow, wat hebben we veel gezien en gedaan :-) Door drie provincies getoerd (+/- 650 km) en hebben veel stops gehad bij o.a. watervallen, koffie- en peperplantages, steen- en zijderupsfabriekjes en we zijn langs allerlei kleine  familiebedrijfjes gegaan (oftewel een hutje waar iemand iets maakt en de hele familie moet ervan leven) die rijstnoedels maakten of wierookstokjes. 

De nodige caffeine hebben we wel binnengekregen! Iedereen heeft het over Italiaanse of Braziliaanse koffie, maar de Vietnamezen kunnen er zeker wat van. Naast rijst is de koffieboon het grootste exportproduct. Je drinkt hier je koffie met een houdertje erboven, zodat het langzaam je glas indruppelt. Dan krijg je onderin gecondenseerde melk wat het zoeter maakt. Ook hebben we de speciale wezelkoffie gedronken. De wezel (een soort marter) eet deze koffiebonen en als het diertje dat heeft uitgepoept, verzamelen ze dat en wordt dit verder gebrand. You drink shit en lekker haha (had ik eigenlijk wat van mee moeten nemen voor Carlo) 

Tommy was af en toe wat moeilijk verstaanbaar, hij praatte vaak Engels in enkele woorden (en geen zinnen). Het stomme is dat je dat dan vaak ook gaat nadoen. Moest wel even wennen aan zijn Vietnamese eetgedrag, want slurpen en boeren tijdens het eten is hier heel normaal. En als je iets voelt opkomen, dan mag je iedereen laten horen dat je van plan bent om iets uit te spugen (arggh) Toch grappig hoe snel dat went haha. Ook trilde het leer van het zitje regelmatig, want dan had onze Tommy net een verse wind erover laten gaan ;-) Buiten deze kleinigheden, was het een top kerel! Veel ervaring, heel betrouwbaar en hij heeft ons zoveel geleerd. Wat kan je trouwens nog verbranden achterop zo'n motor. Roger heeft zijn kuiten verbrand en ik mijn neus (Tommy: "you look lobster ")

We waren in veel dorpjes echt een bezienswaardigheid; sommige mensen staarden ons echt aan en zwaaien.  Vooral kinderen bleven in de blauwe ogen van Roger kijken en maar giechelen. Ook de inheemse stammen en met name hoe zij leven vond ik erg indrukwekkend. We hebben schitterende bergwegen gehad, door de jungle en de plantages. Het is alleen zo jammer dat ze het meeste regenwoud kappen doordat ze het marmer nodig hebben of omdat ze koffie-, fruitbomen of rijst planten. Ze moeten ook leven natuurlijk, maar de overheid is hardstikke corrupt. Je kan volgens Tommy iedereen omkopen. Hij zou het liefste in een democratie leven net als vele andere Vietnamezen die ze spraken. 's Ochtends vroeg werden we ook wakker geroepen door een speaker; bleek het een staatsfabriek te zijn die de werknemers opriep om naar het werk te gaan. Dan realiseer je je weer dat je in een communistische staat leeft. Het zit hier met name ondergronds. Laat je je erg kritisch uit over de regering, dan moet je erg oppassen. Op elke 5 Vietnamezen zit er eentje bij (volgens Tommy) die je aangeeft bij de politie en dan komen ze je halen. Dan denk je toch aan Stasi-achtige praktijken.

Ook hebben we nog heel even de Ho Chi Minh trail gelopen. Het pad werd zo dicht mogelijk bij de grens van Cambodja en Laos aangelegd (zodat het met de B52's van de Amerikanen moeilijk was om bommen te gooien) en werd gebruikt voor transport. De Amerikanen hebben toen het vreselijke Agent Orange gebruikt, waarna alles en iedereen vergiftigd werd. Nog steeds zijn 450.000 Vietnamezen verminkt door de 720 miljoen liter die ze over het gebied hebben gegooid. Op hele stukken groeit nog steeds niets meer. Ook adviseerde hij ons om maar 1 soort drinkwater te kopen (na 2 weken reizen door Vietnam...) omdat de andere waterproducenten in het beruchte gebied zitten.

Wat ons nu vooral opviel is dat het voor een Vietnamees niet uitmaakt hoe iets er uit ziet, als het maar praktisch is. Huizen zien eruit als garages, recht en plat en met grote roldeuren ervoor. Altijd gericht op de straat, waar de actie is en waar wat verhandeld kan worden. Privacy is niet belangrijk, je kijkt zo helemaal naar binnen. Onze overnachtigen waren wel errug basic en we werden stijf van de keiharde bedden. Je durft, bij wat je allemaal ziet, niet echt te zeuren, want het is voor hen al heel luxe. We hebben hele gezinnen ook op rolmatjes op de grond zien liggen. Maar: geen ongedierte gelukkig. En over afval maken ze zich niet druk, het dwarrelt en ligt overal. Of ze maken een vuurtje waar bij ons de brandweer al heel zenuwachtig van zou worden (zeker met die giftige dampen). 

Vooral op het platteland zijn de mensen zo vriendelijk en belangstellend; fantastisch en ook nog niet zo meegemaakt. Alles wordt hier nog met de hand gemaakt, waardoor het eten puur en vers is (iedereen koopt ook van iedereen van de straat) en wil het je naar de zin maken. 

Tommy heeft voor ons het ticket voor de nachtbus ook betaald en ook in de bus waren we weer de enige toeristen. We vertrokken om 3u 's middags en kwamen om half 7 vanmorgen aan en hebben zo'n 750 km gereisd. Het viel ons helemaal niet tegen. Helaas bij de korte stops altijd weer de gaten waar je in moet plassen (en dat gaat toch echt niet met een broek aan...) We zijn langs de kant van de snelweg eruit gezet en daar werden we door 2 iele mannekes aangesproken die ons wel verder wilden brengen. Met onze bagage en al en wij achterop sjeesden we weer tussen de rijstvelden door (3 euro)

En nu zijn we in het sfeervolle Hoi An; een oud stadje dat op de Unesco lijst staat, waar we Oud & Nieuw gaan vieren. Hier rijden geen auto's en de het plaatsje is helemaal verlicht met lantaarns, erg mooi. Wij zijn er ook voor gevallen...we hebben kleding op maat laten maken en moeten morgen voor de 1e keer passen. Een winterjas voor Roger en 2 broeken voor mij. 

Nog een paar wist-je-datjes:

- Vietnamezen gooien in locale restaurants alles op de grond zoals servetten, peuken en tandenstokers. Zo weet de rest dat ze goed eten verkopen en alles wordt pas 's avonds laat opgeruimd (in 1 keer,  vond ook Roger veel handiger);

- alle dieren lopen los, dus je ziet ossen, varkens, kippen etc. tussen het verkeer door lopen en er gebeuren (bijna) nooit ongelukken;

- bijna alle Westerse merken worden nagemaakt, vaak door de overheid opgelegd. Heineken bier wordt hier in China nagemaakt en verkocht. Alleen van mindere kwaliteit waar zelfs de Vietnamezen hoofdpijn van krijgen;

- in alle standen kunnen Vietnamezen slapen, hoe we ze hebben zien liggen op de motor, grond, achter het stuur...ongelofelijk.

Jullie alvast een hele gezellige Oud&Nieuw! Wij zijn dit keer 6u eerder aan de buurt. En dat jullie wensen voor 2014 allemaal mogen uitkomen. 

Liefs Tamara & Roger